طغیان بیماری ام پاکس( آبله ام) در افریقا و هراس عمومی از عدم کنترل بیماری در کنار نبودن داروی موثر علیه این بیماری و محدودیت دسترسی به واکسن موجب وحشت عمومی شده است که یکی از رفتارهای واکنشی روی آوردن به استفاده نابجا و غیرمنطقی از انواع داروهای انتی بیوتیکی شده است.
درکنار این موضوع دوعامل دیگر هم بر تشدید مصرف داروهای انتی بیوتیکی در افریقا تاثیرگذار بوده است که عبارتند از :
-وفورداروهای انتی بیوتیکی تقلبی،کم کیفیت یاحتی بی کیفیت
-تجویز بی رویه از طرف پزشکان و توصیه از طرف پرسنل درمانی
-عدم نظارت برفروش و عرضه غیرقانونی و بدون نسخه داروهای انتی بیوتیکی
در این جا اهمیت، نقش و جایگاه برقراری ارتباط و آموزش خطر (Risk Communication & Community Engagement) به طور برجسته تری مطرح می گردد.
با آموزش مردم و پرسنل بهداشتی درمانی و پزشکان در خصوص مضرات و مخاطرات استفاده بی رویه و نابجای داروهای انتی بیوتیکی در حیطه فردی و اجتماعی نه تنها از شدت این رفتار کاسته خواهد شد بلکه به تدریج به یک مطالبه عمومی هم تبدیل خواهد شد که برای بیماری های ویروسی از جمله آبله ام ( ام پاکس ) از داروهای انتی بیوتیکی که عمدتا برای بیماریهای باکتریایی و قارچی طراحی شده انداستفاده نشود و معدود داروهای ضد ویروسی برای همان داروها بکار گرفته شوند تا از خطر مقاومت دربرابراین داروها ونیز هزینه های بیمورد از جیب مردم و به نظام سلامت پرهیز گردد.
البته درمورد بیماری های نوپدید تدوین پروتکل های یکسان درمان والزام پرسنل بهداشتی ودرمانی به رعایت اکید این پروتکل ها هم می تواند در مصرف بی رویه انتی بیوتیک ها و تشدید بحران مقاومت دربرابر داروهای ضدمیکروبی ( انتی میکروبی) antimicrobial resistanceجلوگیری شود.
با توجه به تجربه این موضوع در پاندمی کووید19 می بایست با اموزش و اطلاع رسانی خطر با رویکرد مشارکت اجتماعی نسبت به آگاه سازی عموم مردم و پرسنل بهداشت و درمان در اسرع وقت و با جدیت تمام اقدام کرد.
بازنویسی: دکتر پیمان پرچمی
