نتایج یک تحقیق گسترده بر روی ابتلای بیماران سرطانی نشان داد تشخیص و درمان تب دنگی با دشواری ها وچالش های زیادی روبه رو می باشد که برخی از مهم ترین ان ها عبارتند از:
- تشخیص تب دنگی در بیماران سرطانی به طور متوسط هفت روز و نیم دیرتر از افراد عادی انجام شده بود.
- بسیاری از نشانه های تب دنگی در بیماران سرطانی تحت درمان به عنوان عوارض شایع ” شیمی درمانی ” شناخته شده و به جای تب دنگی به شیمی درمانی و سرطان نسبت داده می شدند از جمله : تب، درد های استخوانی و عضلانی ، بی حالی.
- بسیاری از نشانه های خطر تبدیل تب دنگی به شکل شدید آن با عوارض شیمی درمانی و سرطان اشتباه گرفته می شوند. از جمله می توان به خونریزی از لثه ها، خون دماغ شدن و خونریزی از بینی و تهوع و دل درد و استفراغ اشاره کرد.
- افت پلاکت و تغییر در هماتوکریت و گلبول های قرمز خون نیز هم در جریان شیمی درمانی رخ می دهد وهم در جریان تب دنگی.
- برخی از سرطان های خونی و برخی رژیم های شیمی درمانی موجب افت قابل توجهی در توان سیستم ایمنی و دفاعی بدنمی شوند ودر نتیجه بر سیر دنگی تاثیرمنفی می توانند داشته باشند.
از این رو بسیاری از کارشناسان بهداشتی توصیه می کنند در صورت مطرح شدن احتمال بالا برای رخداد طغیان تب دنگی می بایست برنامه ریزی ویژه جهت تشدید تشخیص ودرمان تب دنگی در بیماران سرطانی توسط نظام سلامت تدارک دیده و لحاظ شده باشد.
بازنویسی: دکتر پیمان پرچمی
