داده ها نشان میدهند نوزادانی که مادرانشان در دوران بارداری تب دنگی داشتهاند، در معرض خطر بیشتری برای کم وزنی هنگام تولد(LBW) و نیاز به مراقبتهای بیمارستانی در سه سال اول زندگیشان هستند. محققان دانشگاههای ساری (Surrey) و بیرمنگام (Birmingham) در بریتانیا سوابق سلامت زنان و کودکان ساکن در ایالت پرجمعیت میناس گرایس در جنوب شرقی برزیل را بین سالهای 2011 تا 2017 تجزیه و تحلیل کردند و آمار تولد، مرگ، بستری در بیمارستان وعفونتهای دنگی را در طول زمان به هم مرتبط کردند.
این مطالعه نشان داد عفونت خفیف و متوسط تب دنگی در دوران بارداری با کاهش میانگین وزن نوزادان هنگام تولد مرتبط است. این اثر به ویژه برای نوزادان مادرانی که در شرایط اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی پایین تری زندگی می کردند با شدت بیشتری رخ می داد.
محققان همچنین دریافتند که ابتلا به تب دنگی در دوران بارداری منجر به افزایش 27 درصدی در خطر بستری در بیمارستان در طول سه سال اول زندگی می شود و به همین دلیل هزینه های پزشکی را به میزان قابل توجهی افزایش می دهد.
حالا که شواهد قانع کننده ای از اثرات مضر عفونت دنگی مادر بر سلامت نوزاد وجود دارد، تاکید بر نیاز فوری به افزایش آگاهی، پیشگیری و مداخلات هدفمند برای کاهش این بیماری به طور جدی تری مطرح می شود. چراکه با جدی نگرفتن آن شاهد پیامدهای منفی گسترده این بیماری بر سلامت مادر و کودک خواهیم بود.
از این رو پیشنهاد می شود تب دنگی باید در کنار عفونت هایی مانند:” توکسوپلاسموز، سرخجه، اچ آی وی، سیفلیس، آبله مرغان، زیکا و ویروس هرپس سیمپلکس” به فهرست عفونت های به اصطلاح TORCH اضافه شود تا در دوران بارداری مدیریت و حتی الامکان از ابتلا به بیماری در این دوره خطیراجتناب شود.
بازنویسی: دکتر پیمان پرچمی
