به نظر می رسد پاندمی کووید19 باعث افزایش سرعت ابتلای افراد در معرض دیابت نوع یک شده باشد. دیابت نوع یک که در گذشته دیابت وابسته به انسولین نامیده میشد در هر سنی ممکن است دیده شود اما در کودکان و جوانان شایعتر است. بدن افراد مبتلا به دیابت نوع یک قادر به تولید انسولین کافی نمیباشد. دیابت نوع یک 5 تا 10 درصد از موارد دیابت را تشکیل می دهد در این نوع از دیابت تخریب سلولی سلولهای بتای ترشح کننده انسولین در پانکراس رخ می دهد.
برخی بیماری های زمینه ای مانند بیماری های ویروسی، خود ایمنی، شکل گیری انتی بادی های خودی علیه سلول های ترشح کننده انسولین و برخی کمپلکس های سازگاری نسجی مانند HLA-DR4-DQ8/DR3-DQ2 می توانند خطر ابتلا به این نوع دیابت را بیشتر کنند.
در یک مطالعه بزرگ در انگلستان حدود 600 کودک نوجوان که دارای فاکتورهای خطر ابتلا به دیابت نوع یک بودند و در گروه سنی یک تا 16 ساله قرار داشتند از 2015 تا 2023 تحت نظرقرار گرفتند و مشخص شد بروز دیابت نوع 1 بالینی 6.4 که درهر 100 نفر سال در دوره قبل از پاندمی کووید19 و 12.1 در دوره پاندمی کووید19 بود؛ تقریبا دوبرابر شده باشد. البته نقش کاهش فعالیت بدنی و ارتباطات اجتماعی و استرس های روحی وروانی پاندمی کووید19 و نیز کاهش دسترسی مستقیم به مراقبت های بهداشتی هم دراین میان هنوز به طور دقیق مشخص نشده است.
نتایج این مطالعه با یافته های پیشین محققین در نقش عفونت های ویروسی انتروویروسی در تشدید خطر ابتلای بالینی به دیابت نوع یک همخوانی دارد.
بازنویسی: دکتر پیمان پرچمی
